Flatcoats vinden apporteren -het opzoeken en terugbrengen van geschoten wild, dummy’s, speeltjes of ballen – meestal het einde. Dit gedrag vindt zijn oorsprong in jachtgedrag en coöperatief spelgedrag, dat bij veel flatcoats van nature aanwezig is, omdat er bij de opbouw van het ras op is geselecteerd en omdat het dankzij selectief fokken met gesloten stamboek is behouden.
Om het apporteren van wild en dummy’s in goede banen te leiden, met name met het oog op de jachtwedstrijden (jachtproeven), zijn er mensen die apporteertraining (jachttraining) geven. Hier wordt honden geleerd aanwijzingen van de handler (voorjager genoemd) op te volgen en volgens de jachtwedstrijdeisen het wild/dummy’s te apporteren en af te geven.
Jachttraining is doorgaans geen hondensport waarbij de nieuwste wetenschappelijke inzichten op gebied van training, sociaal leren, emoties en welzijn worden toegepast. Kennis over het trainen van jachthonden wordt veelal mondeling doorgegeven door mensen die jagen of veel jachtwedstrijden lopen en daarbij succesvol zijn. Bekeken vanuit de principes van operante conditionering – wordt relatief vaak gewerkt met z.g. positieve correctie (het toedienen van een pijnlijke of onaangename prikkel). Veelal verkeert men helaas nog – vanuit de ‘dominantie-gedachte’ – in de overtuiging dat de hond bewust een dikke vinger opsteekt, zijn baas niet respecteert of deze in de maling neemt, zodat hij straf verdient, nodig eens even ‘aangepakt’ moet worden en moet weten ‘wie de baas is’.
Dat is jammer, want Flatcoats kunnen uitstekend worden getraind zonder fysieke en verbale intimidatie en bedreigingen, stroomstoten, geknijp in hun oren en geruk aan een vlak achter hun oren zittende sliplijn waarbij hun adamsappel wordt ingedrukt. Daarvoor is echter een andere trainingsopzet dan nu vaak gebruikelijk is, meer tijd en vaak ook veel meer geduld nodig dan bij een trainingsvorm waarbij ‘fout’ gedrag (zoals trekken aan de lijn, ‘inspringen’, niet het water in willen gaan, niet de gevraagde richting aannemen of het apport niet direct oppakken, terugbrengen of los willen laten) gelijk bestraft wordt.
Het gebruik van stroombanden oftewel E-collars bij jachthonden, waarmee de honden een stroomstoot wordt toegediend, ofwel om hem te bestraffen (‘positieve correctie’), ofwel om hem bepaald gedrag aan te leren via z.g. ‘negatieve bekrachtiging’, werd vanaf 2010 bij jachttrainingen steeds gebruikelijker; niet in de laatste plaats omdat bij wedstrijden – net als bij andere hondensporten – de lat steeds hoger wordt gelegd. Ook Flatcoats, die alleen of hoofdzakelijk voor wedstrijden worden getraind, werden daar helaas in toenemende mate aan blootgesteld. Eigenaren waren zich er vaak niet of onvoldoende van bewust dat daarmee niet alleen het spelplezier aan de hond wordt ontnomen, maar ook zijn algemene welzijn wordt aangetast. Hoezeer ook stroombandvoorstanders de impact van een stroomstoot bagatelliseren, wetenschappelijk (hersen)onderzoek van o.a. Jaak Panksepp heeft aangetoond dat een stroomstoot ALTIJD pijn en angst veroorzaakt. Daarom is het gebruik van stroombanden sinds 1 januari 2022 bij wet verboden.
Jachttraining en het meedoen aan jachtwedstrijden met je Flatcoat kan verschrikkelijk leuk en uitdagend zijn, voor jezelf én voor je hond, maar je moet je er wel van bewust zijn dat de manier van trainen er voor kan zorgen dat je hond het helemaal niet zo leuk vindt of er zelfs fysieke of mentale schade bij oploopt. Het is dus zaak om je goed te oriënteren op trainingsmethodes en stevig in je schoenen te staan als trainers dingen doen of voorstellen die het welzijn van je hond kunnen schaden.
Hieronder vind je een aantal artikelen die dieper op ingaan op diverse (welzijns)aspecten van jachttraining en jachtproeven. Het artikel over stroombanden staat daar nog steeds bij. Lang nog niet iedereen is er van overtuigd dat stroombanden martelwerktuigen zijn.
Brandnetels
Warming-up en cooling-down
Markeren en de wind
De ‘Finse proef’
Het gebruik van stroombanden bij training
De Champions-Trophy 2017
Champions Trophy 2018